Dem'in Sessiz Kahkahaları şiiri, Faruk Nafiz ÇAMLIBEL şiirleri

Dem'in Sessiz Kahkahaları Şiiri

DEM’İN SESSİZ KAHKAHALARI

Somürüldü çocukluğumuz tozbulutların gölgesinde
Yıkılmış umutlara sahip çıkmamış hiç kimse
Umutsuzluğa hapsolmuş ölüm kokusu içinde
Derinliklerde saklanmış yaşamın düşlerinde

Küçük çocukların esrarengiz çığlıkları
Bir sessizliğin kokusunu kuşattı
Dalgalanmış deniz de ki köpükler rüzgarı
Yok etmiş kumları,kayaları,yosunları

Unutmuştuk sevgiyi,aşkı,ayrılığı
Unutmuştuk güneşin sıcak gülüşünü
Prangalanmıştı bir çocuğun ağlayışı
Ölümden başka ne gerçek vardı ki ?

Bakır çaydanlık içinde sessiz kahkahalar
Ölüm çukurunda var sahte gülüşler
Kahkaha tufanı kopuyor gülüşlerde
Gülüşlerimi kırbaçlayan hüzün vardı içimde

Çiftçiler,köylüler çomlaklarla saldırır toğrağa
Geldikleri yere kurşun sıkan merhamet vicdanlığa
Zulümler beşiğinde kırbaçlanmış halkına
Ölüm bombalarını sunar giderler kahkahalarla

Kapılar kapanmıştı sessiz umutlara,hayallere
Kulakların içi kan dolmuş ağlamakları ise sessizce
Kaybolmuştu gölgelerini takip eden ruhlar
Devrim için ölüp göçüp giden kuşlar…

Yazdığımız bu şiiri korkmadan yazdık
Ruhları özgürleştirip yolumuza devam ettik
Eylemlerde yürüdük düşlerimizi,umutlarımızı,yitirmedik
Kurşunlara göğüs gerdik sözlere,yalanlar kanmadık

Boyun eğmedik baharlarda yazlarda
Sevda çiceğini sulayıp yürüdük yarınlara
Kuşların ötüşünü duyduk yemyeşil doğada
Ceylan sesleri geliyordu ölüm dağlarında

Dağlarda zafer şarkılarıyla yürüdük
Özgürlük için aşk ateşi gibi yanıp tutuştuk
Tüten dumanda devrim kokusunu çizdik
Bu yolda ölüm vermeye devam ettik…

Fırat KARADENİZ & Abdullah OKYAR