Yokuşlarda Koşan Şiiri
Düşürdük maviliklerde koşan bir çocuğun yüreğine çığlıkları,
Renksiz bir soluksuzluk ayininde kaybettik umutlarını,
Şamdansız bir mevsimde yakmıştı bakışlarını,
Sırlanan yolların dönemecinde savrulmuştu sessizliği,
Aynalarda beliren bir düşüş gibi saklamıştı benliğinde seslerini,
Yontmuştu çocuk gölgesinin içindeki insanlarla gövdesini,
Ürkekliği yaralı bir kuşun kanadından sıçramış yüzüne,
Ürkekliği bakışsızlık çiçeklerinden karışmış özüne,
Dolaşırken şehirleri,bordası alabora olmuş sonsuzluk nehrinde,
Şehirsizliğinden kaçırmaya çalıştığı benliği asılıymış bordasında,
Gölgesini de zamanla yakmıştı,gölgesizliğini de,
Kaybetmişti yonttuğu aynalarda sevincini de hüznünü de ,
Nakışsız peşkirlerle gizlemeye çalışmıştı bakışsızlık çiçeklerini,
Yokuşlarda koşan çocuklarız işte,
Zıtlıkların heybesinden saatsizlik mehtabına karışacağız birlikte...
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiir Teması (Konusu): Soyut Şiir
30 kez okundu.
Yokuşlarda Koşan Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Erçağ AKARCA Şiirleri:
- Silik Hayatlar Kamarası (34)
- Bardaksızlığın İtaati (33)
- SESSİZLİK SESLERİ SESLİYOR (59)
- Salıncak Hüznü (27)
Son Eklenen Şiirler:
- Mazlum İçin (7)
- Mehmet Bey (57)
- Sel Aldı (31)
- Nankör Şoför (47)
- İğne İplik (27)
- Yaşayamam Ben (39)
- Ademoğlu (35)
- Sazımı Aldım (39)
- Hain Sevgilim (61)
- Bizim İnsanlık (62)