GÖLGESİZLİĞİN SIĞIRTMACI Şiiri

GÖLGESİZLİĞİN SIĞIRTMACI Şiiri

Gölgelerin boşluğunda gizlenirken sisli bedenler,
Kurtuldu bir ayna köhne evlerin gergefinden,
Bir mimozanın bıkkınlığı karıştı aynanın özüne,
Ayna kalktı ayağa,yapay bir cesaret verdi insanların tözüne,
İnsan ayağa kalkmaya çalışırken düştü gölgelerin dehlizine,
Çınlamalarla sâdır olan bir belirsizliği berkiterek sesinde,
Bir çınar ağacının gölgesinde yelkovanlarla söyleşti,
''Zamanın zamansızlığı hangi ânın burcunda bitecek ? diye haykırdı insan,
Yelkovanlar insanın feryadını duyunca karıştılar aynalara,
İnsanın söyleştiği yelkovanlar hangi aynalardı?
İnsan yelkovanları ararken gölgelerin dehlizinden bir ormana vardı,
Ormanda inançlı bir sığırtmaç,gölgesiyle tırnaklarını oyuyordu,
İnsan tırnaklarını gölgesiyle oyan sığırtmaca yelkovann yerini sordu,
'' Zamanın zamansızlığı sen gölgenden sıyrıldığında bitecek'' diye karşılık verdi sığırtmaç,
İnsan ormandan çıkıp gölgesinin âfâkî boşluğuna gizlendi...

Yayınlanma: 18.03.2020 22:25
Düzenleme: 18.03.2020 22:25

Şiir Teması (Konusu): Soyut Şiir

Erçağ AKARCA Şiirleri

Şiiri Paylaşın

92 kez okundu.

GÖLGESİZLİĞİN SIĞIRTMACI Şiiri İçin Yorum Yaz...

Yorumu Kaydet

Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.