Anne Güneş değil Mutluluk Bu batan bu akşam şiiri

Anne Güneş değil Mutluluk Bu batan bu akşam Şiiri

Anne Güneş değil Mutluluk Bu batan bu akşam

Annemin mezarındayım ve vakit akşamdı
Güneş değil mutluluk batan şimdi

Bu mezara gömülü sevinçlerim
Bu mezara gömülü gülen yüzüm...
Güneş ateşini döktü sulara
Sularda gözlerim yandı

Sivri kalemden dökülen harfler gibi
Tarlalardan dönen çiftciler
Ağıllara dönen koyunlar
Bir ateş cümleye ateşten nokta gibi bu akşam ezan sesi...

Ve dedim

Bu gün bayram uzat elini öpeyim anne
Öldüğün günden beri
Neşeye sevince kırgınım anne

Anne nerede yüzün
Bayramlarda bile hüzün
Öldün mutluluğum öldü
Güneş değil mutluluk bu batan

Ve işte

Ne kadar sevinç varsa bir bir infaz ettim...

Hamdi Oruç