Hâl şiiri, Haydar ŞAHİNBAY şiirleri

Hâl Şiiri

Dönen çarkın orta çentiğinde durum
Milyon kilometrede sesini unuttum
Ruhun salaş vaktinde nefsi emmare
Aklın yedi kat dibinde kendimi buldum
Sarih gecenin mundarında bir evham
Sıska sunakların kambur şırıltısı hâl
İpince ıslaklığında sağanak yağmurun
Koşarken tepetaklak baştan aşağı yundum
Evrenin düşlerinde her umudun
Yazı kışa yastık yapıp kaldırımlarda uyudum
İlk akşamdan kendime bir masal yaptım uyudum
Gözlerini izinsiz, gözlerime uydurdum
Hâl;
Griden mayiye meydan okuyan duvar
Sabahın beşinde aklından zoru olan ahval
Şarabın deminde ateşten köz alan yar
İklimsiz mevsimleri semaya katıp susar
Hâl;
Sana varış
Baş dönmesi kadehte eski bir kırık
Belki hasta
Belki üstü başı yama
Yara bere avuç içlerinde saklanan
Tercümesi kimsesiz yalnızlığın gülüşle
Ve terbiyesi beklemenin
Sabır taşında meczup arafat
Yokluğun sıfırında üşüyen yürek
Hâl;
Halsizliği her hâlin son durakta
Hâl üç harf
Aşk gibi hâl
Şık...

//h.şahinbay//