Yalnızlık şiiri, İsimsiz Şair şiirleri

Yalnızlık Şiiri

Üstesinden gelmek istiyorum alt üst eden şeylerin
Bedenim fırtınalı denizlerde kalmış bir gemi
Ve ruhum azat etmiyor yıpratan düşünceleri
Kendime sorular soruyorum, cevaplarını ezbere bildiğim
Yokluyorum ara sıra kaybolduğuna inandığım şeyleri
Galiba yoklar artık, onlar da terk etmişler beni
Hüznüm, sevincim, öfkem, özlemim
Artık ben de anlamıyorum kendimi

Az sonra dökülecek gözyaşlarım
Dökülecek, sonu gelmeyecek
Ve biliyorum, ağlamak yetmeyecek temizlemeye hüzünlerimi
Bi boşlukta kaybolmak gibi, karanlıkta yön bulmak gibi, sonunu bilmediğin bi yoldan sapmamak gibi
Öylesine, ölesiye bağırmak içindeki nefreti
Denizlere anlatmak, kuşlara dökmek içini
Ve beklemek güzellikleri, güneşli günleri

Sebep bulmak hayatla dolmak için
Karanlıktan kurtulmayı ve renklere bürünmeyi yeniden
Özgürlüğün anlamını bulmayı, anlamlandırmayı bazı şeyleri
Sevmeyi ve sevilmeyi
Nefretlerden kurtulmayı, umutlarla bakmayı ve dolmalı heyecanla hiçbir yere sığamamalı

İşte şimdi ellerim bağlı, tek kelime çıkmıyor ağzımdan
Sadece bekliyorum gelmesini
Kaybolan, beni ben yapan şeylerin
Biliyorum onlar herkes gibi değil
Tek başıma bırakmazlar beni