İlk Yara şiiri, Mehmet Emin YURDAKUL şiirleri

İlk Yara Şiiri

Gülüyordu: Mâvi göke, bulutlara, göllere;
Gülüyordu: Minâreye, kiliseye, her yere;
Gülüyordu: Akan suya, uçan kuşa, çiçeğe;
Gülüyordu: Yangınlara, hançerlere, her şeye.

Hekim geldi, ona dahi gül dudaklar açıldı;
Tombul eller uzanarak: ‘Hıh, hıh!’diye atıldı;
Çok geçmedi, ev içine yayıldı bir yaygara;
Mini mini bir bazudan kan damlattı bir yara.

Şimdi her kim kendisini kucaklamak isterse,
En sevdiği oyuncağı göstererek,
‘Gel!’ derse, Artık öyle atılmıyor, elleriyle itiyor.

Sonra o gül dudağını kıvırarak ağlıyor;
Ninesinin kucağında kendisini saklıyor
Ve başını kaldırarak, ‘Anne, deh, deh yap!’diyor.

Mehmet Emin YURDAKUL