Ses... Şiiri
Uyandım ki ses içinde kalmışım
Yüzüm gözüm ağzım burnum ellerim
Aralanan deniz kapısının sesi bu
Silkelenen güneş tavuğunun sesi
Diş rengindeki halatın gıcırdayan sesi
Ağaç biçimindeki ses borusunun,
Yarınki buğdayın, devinen kemiğin,
Tarihsel bileğin, direncin sesi bu
Oynaşan arabanın, kucaklaşan atların.
Baktım güneşte soğumuş karanfil gibi mavi
Bir yapı işçisinin kulağındaki kalem gibi güzel
Yağmurda ıslanmış namlu gibi yeğin
Serçe kanadı değmiş çamaşır ipi gibi esrik
Okul bahçesinde dolaşan güvercinler gibi
Kıyıda öpülen dudak, yağmurda öpülen dudak gibi
Gölgelere sokulan yüksüz dakikalar gibi
Kutsal oyuncaklar gibi.
Melih Cevdet ANDAY
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiiri Paylaşın
137 kez okundu.
Ses... Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Melih Cevdet ANDAY Şiirleri:
- Bir İlkbahar Şiirine Başlangıç (225)
- Güneşte (152)
- Ben Doğmadan Önce (144)
- Gökyüzü Haritası (259)
Son Eklenen Şiirler:
- MATEMATİKTE DÖRT İŞLEM (3)
- Bir Eşi Yok (21)
- Hep Bahar Olsun (26)
- Buradan Sesleniyorum (20)
- Yaşarken Öldüğüm Tek Gün (20)
- Toplumun Doktoru (19)
- GÜNEŞLİ GÜNLER (20)
- SEN-2 (19)
- HAKKIN YOK (22)
- Bordo Bereli (24)