Adına Yaşamak Dediğim şiiri, Özkan MERT şiirleri

Adına Yaşamak Dediğim Şiiri

Ey gri puslu gökyüzü
Sevdam büyüyor seninle
Adına yaşamak dediğim
Bir şey tıkanıyor boğazıma.

Artık bir bıçağı
Bileklerimde bileyebilirim
Bağrımı açabilirim dünyaya.
Alanlarda kaynayan
Binlerce insan ve ben
Senin yanında
Ey gri puslu gökyüzü
Anlatabiliriz
Bir kaynak kadar
Masmavi yüzlü çocuklara
Hiç görmediğimiz mutluluğu.

Bunun için büyüyor yumruklarımız
Yüreklerimiz büyüyor
Hiç yolu yok
Sevdalıyım galiba.
Terliyorum heyecandan
Dünyaya bakınca.
Ellerim her yere
Makineli bir tüfek gibi uzanıyor.
Korkuyorum gene de
Koparmaya bir çiçeği
Sevmeyeee bir kadını
Bitiririm diye tüm sevgilerini
Yeryüzünün.

Ey gri puslu gökyüzü
Ellerimi uzatıyorum sana
Damarlarımdaki kan
Hayınlığın, namussuzluğun
Üzerine sıçrıyor.

Yüreğimde sevda ve inanç
Yanımda gri puslu gökyüzü
Nasıl ölürüm
Bir kanaviçe gibi
İşlensem de kurşunlarla.
Dedemden yadigar kalmış
Ölürken nara atmak bana,
Palasını
Mücevher oymacısı gibi kullanan
Dedemden
Bir dağ gibi durmak yeryüzünde.
Sevda ve inanç
Bir kal'a gibi durmalıdır
Yeryüzünde.
Ve mutluluk
Bir mühür gibi basılmalıdır
Hayınlığın, namussuzluğun üzerine.
Bu şiir de
Böylece okunmalıdır.

Özkan MERT
(Kuracağız Her Şeyi Yeniden, 1969)