İsyana Hüsran şiiri, Rabiye Baygus şiirleri

İsyana Hüsran Şiiri

Ay, güneş ve yıldızlar, kainata dizgidir, aralarında sonu olmayan bir aşk efsane gizlidir. Yıldızlar aya aşina, ay ise meyil vermez hic birinin nuruna. çünkü Sessiz ve durgun, sadece Güneşe vurgun. Güneş de aya tutkun. Birbirine olan Sevdalarindan habersiz, Ay Güneşi, güneşte ayı kendine yar bilmiş… evet yar. Güneş aya dokunmak için Hasret ışıkları saçar. Ay ise, şafkını özleme banar ve geceye saklar. Hoşgeldin ve elveda der gibi, yeni görüşmenin umuduyla, biri yücelir diğeri batar.

Ben ise özlemekten, yoruldum, kalbimin tam ortasına, Kumsaati kurdum. Her Tanecik yüreğimle berdel, mazinin bir hatırasına bedel. Akıyorlar dipsiz bucaksız boşluğa, yavaş yavaş. Sessiz, sessiz. Kah, görünür bir gülüş, kah dökülür gözyaşı. Yürekten bir selam, gönülden bir kelam. Yanağa konan masum bir Öpüş. Ve… Elvedasız gidişin, ruhumdaki çöküş. Ayrılığın vurgusu, Yare hasret duygusu.

Zamanın kamçısı gibi acı esen Rüzgar. Bir çırpıda savuruyor kenetlendiğim hayallerimi etrafa. Toplayamıyorum, tutulmuyor. Kaybetmeme cabasıyla nefesimle içime çekiyorum, ... boğazım düğümleniyor, nitekim yutulmuyor. Sensizlik sankim ateş, yada kor, ciğerden yanıpta gözlere yansıtmamak inanki çok zor.

şimdi Ellerim bomboş, sözlerim aşina, kalbimde, kırgın, paramparça. Intizarım sana değil sevgili, sadece kendime. Bende seni kendime, Güneş ile ay gibi, yar bilmiştim. Evet yar. Ne kadar ışıldasamda görmedin beni. Farkettimki senin için feri sönmüş aşina yıldızlardan biriydim. Yıldız gibi kayıyorum artık hayatından. Sende Güneşine ulaşmak için sabahı bekle.... yüreğinin tam ortasına, dipsiz bucaksız, bir kum saati ekle...................

Yayınlanma: 01.07.2019 23:27
Düzenleme: 31.08.2021 22:55