Hasret şiiri, Abdullah İĞDİ şiirleri

Hasret Şiiri

Ey yârim hüzünlerin güneş açıyor
Var mıdır ırak sılanda bana da yerin
Özlemini ektiğim tarlamda, kalan hasretin
İlmek ilmek gönlüme yokluğunu dokuyor

Hicranını sundun altın tasta yârim
Mazimiz ısıtsa da yokluğun üşütür yârim
Fersah fersah olsa da gönül uzaklığın
Gönlüne giden yol vuslatımdır yârim

Vicdanım kaldı askı da, yokluk çadırında
Ey yârim son nefesimdir kalan avuçlarında
Hazan yelim eserken gönül iklimimde
Hasret çiçeğim açtı aşk mevsiminde

Yokluğundan bahsederken, karanlıklarda umudum
Vuslatın gecemi aydınlatan güneşim oldu
Perçinlerken hasretini nakış nakış gönlüme
Solmaz dediğim, hasret güllerim soldu.