KALE KÖYÜM şiiri, Ali Çetinkaya şiirleri

KALE KÖYÜM Şiiri

Doyduğum yer değil
Doğduğum yersin
Doyamadım sana Hey!
Ey...Kale Köyüm..

Küçük yaşta çıktım senin koynunda
Hep seni anılarda yaşarım rüyalarımda
Nice Yiğit yatar senin koynunda
Ey...Kale Köyüm

Çiğdem açar Kar yatağı yolunda
Yetişir ki Buğday, Arpa, darın da
Biraz nazlı verdin, sen sen
Kale Köyüm

O dağların, taşın yüksek bilirim
Gözümü kapatsam seni görürüm
Korkarım ki Hasretinden ölürüm
Bunu Böylece bil Kale Köyüm

Yazı Çamı ormanı seni bana bağladı
Harmanında Anam, Bacım az mı ağladı
Şu Hasretlik yüreğimi Dağladı
Sen Ali’ye sor sor Kale Köyüm

İzim kaldı Toprağın da Külünde
Anım kaldı senin her bir yerinde
Dikenin Gül oldu Benim gönlüm de
Sen birde gel bana sor Kale Köyüm

Dağların da Kuzuların Otlardı
Sularında Karpuzların çatlardı
Madenin de, Dinamitler patlardı
Saim Bey’e selam dur Kale Köyüm

Kekik Kokan, dağların var Bağın var
Nede tatlı Peynirin var yağın var
El emeği, Kilimin var, halın var,
Sen bir başkasın sen hey! Kale Köyüm

ALİ ÇETİNKAYA

ALMANYA ŞTTUTGART- 1998