Yalnızlığıma ver Gülüm şiiri, Ali Çetinkaya şiirleri

Yalnızlığıma ver Gülüm Şiiri

Bir gönül yorgunudur bu aşkı sevdanın hüsranı
Bir sen olur sessizliğim bir ben olup susuyorum
Her anılarda aklıma geldiğinde gülümsüyorum
Yokluğun canımı çok yakıyor ve artık
Sensiz taşıyamıyorum bu acıyı gülüm

Her gece gözyaşları içinde ellerimi açtım semaya
Tanrımdan sadece seni diliyorum her duamda
Sen istesen bile bilirim artık gelemezsin
ama illa ki gülüm

Uzaklardan ne haldeyim tek sen bilirsin ve görürsün
Beni yanına alsın tanrım gün olur kabul etsin

Son sözüm haykırışımı sensizliğime ver
Hasretim onu da sen yalnızlığıma ver...

Sevgili...
Gülüm..!!!

Âli ÇETİNKAYA