Yaşarken Ölmek Şiiri

Yaşarken Ölmek

Elime kalem verdiler kefen diye afalladım
Dil düğümlenmiş dudaklar tutsak
Kalemin yazamadını yazdı kader
insanın diline varmayanı anlattı
sukut et olum seninle
boğazına dügümlenen her nefeste
anılarda takılır gözler
nefesim bir hançer gibi saplandıkça
acıtan bir acı anlat dediler hakikati
kendilerinin duymak istediklerini
susma artık benligim sen konuş ki
onlarda bilsin yaşarken ölmeyi