Kırılmasın Şiiri
Kırılmasın
Çiğnedim yuttum acılardan bana ne pay düştüyse
Sofrayı da silkeledim astım yalnızlığımın üstüne
Kalkıp yürüdüm gecenin geç vakti sabahı aradım
Bir kör ayrılık musallat başıma yine acıktım
Kara gözleriyle mavi görenim
Gurbet kentlere sıla serpenim
Bunca yıl kendi ülkemde hasretle piştim
Unutma beni kırılmasın sesim
Al kopar ne olur yalnızlığımdan dostumsun al bir lokma
Ve çek çıkar gözlerimi bu hayllet şehirden
Doğranıyorum her parçamı bir polis buluyor
Hasret bu acıtıyor batıp kalbime
Şiir Teması (Konusu): aşk
144 kez okundu.