Hal Hale Karışır Şiiri
Hal Hale Karışır
HÂL HÂLE KARIŞIR, HÂLDEN BİLİNMEZ
Hakk’a varmak biz kulların ereği.
Erip te yaşamak bütün gerçeği.
Göçünce dünyanın dibi direği,
Hâl hâle karışır, hâlden bilinmez.
Fayda etmez onun bunun demesi.
Haramın helâlce olmaz yemesi.
Gelince ömrünün hesap vermesi,
Hâl hâle karışır, hâlden bilinmez.
Beşleri, onları, ne de ellisi.
Meçhule karıştı, yoktur bellisi.
Kopunca tufanın alev sellisi,
Hâl hâle karışır, hâlden bilinmez.
Pişmanlık duyulur, dönmeye geri.
İşlemez serveti, hem fikirleri.
Haykırınca azap zebânileri.
Hâl hâle karışır, hâlden bilinmez.
YUSUFOĞLU söyler doğru sözleri.
Toz, toprak dolacak ağzı gözleri.
Azınca ateşin, nârı közleri,
Hâl hâle karışır, hâlden bilinmez.
Şiir Teması (Konusu): SOSYAL
204 kez okundu.