Fırat Şiiri
Fırat
Hayatım karardı diyen bir çocuğun dramıydı bu hayatı sorgulatan
Acaba neydi bu yaşta onu hayattan soğutan
Aile mi çevre mi yoksa sevgili mi diye sorarken meraktan
Ben sormadan dökülüverdi soluklanmadan
Sevdalanmıştı bir defa farkında olmadan
Dedi: ağabey bilsem böyle olduğunu yapar mıydım?
Öyle güzel bakıyordu ki dayanamadım uzattım elimi
Uzatır mıydım bilsem kalbimin de o el ile gideceğini
Vurulmuştu bir defa zeytin karası gözlerine
İnancı olmasa feda edecekti cennet vadeden sözlerine
Sanki cennetten bir çiçek kopup gelmiş değmişti yüreğine
Adı Fırat’tı. Fırat gibi coşkulu Fırat kadar derindi
Yaş 18 yeni terlemiş sakalları yüzünde birkaç sivilce
Ama yüreği, bu yaşta düşmüştü bir ateş çemberine
Kurtulmak mı? Zordu hatta imkânsızdı
Velhasıl bu ateşin içinde yanacaktı.
Fırat dedim. Yok, ağabey dedi
Kurtul dedim? Ateşten kaçmak yakışmaz bize dedi
Kanı deli akıyordu. Fırtınalar kopuyordu içinde
Ah be ağabey dedi. Bir merhaba dese su serpecek bu yanan yüreğime
Daha yeni reşit olmuştu Fırat
Ancak görseniz sanki 70 yaşında bir bilge yapmıştı bu sevda
Diyecek o ki çocuk olmadan yaşlanmıştı Fırat.
Cüneyt GALİP
22.08.2020
Şiir Teması (Konusu): FIRAT'IN HİKAYESİ
101 kez okundu.