Uyan! Ulan! Şiiri

Uyan! Ulan!

Uyan!
Uyan!
Uyan!
Laaaan!
Bu ne ağır uykudur, uyan!

Ne yana dönsem ak bir karanlık
Ne yana dönsem kör bir aydınlık!
Tamam korktum lan artık uyan!

Uyan!Uyku ölümün sıcak yüzüdür.
Uyan!Yok mu bir sesimi duyan?

Bu nasıl ölümdür ulan!
Önce bağrından akmalıydı kan.
Sonra sesin titremeli,
Çığlık çığlık yankılanmalı…
Ama yavaş yavaş,
Sessiz sessiz konuşmalı ki;
Düşmanlar duymamalı.
Bu nasıl ölümdür uyan!
Bu kadar çabuk mu çıkar bir can?
Yokluğun cehennemin en soğuğu olmalı.Uyan!

İnsan, otuzbeşinde filan hastalanmalı
Bir Sıtkı kadar da olsa yaşlanmalı.
Ne bileyim işte lan!
Bu kadar erken olamamalı.
Ne olur uyan!
Gece uykusunda bile özlerim inan.
Bu nasıl ölumdür?Uyan!
Yokluğun bu filmin sonu olmalı.

Şiir Teması (Konusu): Arkadaşlık, ölüm

İdris TEKTAŞ Şiirleri

116 kez okundu.