Aslan Yalnızlığım Benim Şiiri
Aslan Yalnızlığım Benim
İnsan içini dökmek ister
Bazen yakınlarına
Bazen sevdiklerine...
Onlardan bir avuç sevgi,
Bir damla ilgi ister.
Ben yalnızlığıma yüklemişim sevgimi
Kaplayınca ufuklarımı kasvet,
İçimi döküyorum ona.
Hiç kesmiyor sözümü,
İlgi ve sabıla dinliyor beni
Yüznü çevirmiyor benden,
Kızmıyor,azarlamıyor,surat asmıyor.
Belli ki beni seviyor
Ben de onu…
Tutup alnından öpesim geliyor
Yalnızlığımın…
En temiz dostudur kırık kalbimin o.
Aslan yalnızlığım benim!
Şiir Teması (Konusu): Yalnızlık
228 kez okundu.