Nefs Şiiri
Nefs
Varlığının gâyesini hırsına kurban kılıp,
Dünyâ bana râm olsun der cirmine bakmadan nefs.
İskat eder hak hukuku pür hırs ile saldırıp,
Menfaatin zerresini yerde bırakmadan nefs.
Arz-ı endam etmez, kibrin; libâsını giyinip,
Enâniyet halkasını boynuna takmadan nefs.
Rahat etmez, kendisini kandırarak; muhayyel
Ebedîlik kazığını dünyaya çakmadan nefs.
Tatmin olmaz, hadd-i ilâhîye edip tecâvüz,
Âhıretin tarlasını od ile yakmadan nefs.
Şahs-ı âlîsini tenzil ile halkın içine,
Girse de durmaz, mazlûmun gönlünü yıkmadan nefs.
Son sözü o söyleyecek, yoksa kesmez cidâli,
Giriştiği her cedelden muzaffer çıkmadan nefs.
Yetmez ona birkaç süslü kelâm ile övülmek,
Zikr-i dâim olmak ister, senâdan bıkmadan nefs.
Nice sinsi hîlelerle kötülüğü emreder*,
Allah; tutup kendisini, cahîme tıkmadan nefs.
Ve lâ temşi fil ardı merahâ** emrine uyup,
Tevâzu’ kıl, Rabbine dön, kendini sıkmadan nefs.
Kenan Algün
30-5-2014
* Çünkü nefs, daima kötülüğü emredicidir. (Yusuf 53)
** Yeryüzünde böbürlenerek dolaşma. Çünkü sen ne yeri yarabilir ne de dağlarla ululuk yarışına girebilirsin. (İsra 37)
Şiir Teması (Konusu): İnsan
159 kez okundu.