ARAFTAYIM Şiiri

ARAFTAYIM

ARAFATAYIM
Araftayım ay yüzlüm, Arafta.
Gece ıssız, sessiz ve acımasız.
Ölümden ötesi varmı diyenlere nisbet,
Ölüm korkusu yok, lugatta silindi ismi,
Alemin, hanemin, ölümün ötesindeyim,
Tek bir can kaldı çıplak, fezada serseri,
Yürek mengene arası, durdu çaresiz.
Araftayım, ne seninle ne sensiz.
Bir ayın ışığı kaldı gözlerimde,
Bir senin ışığın, bir gözünün karası
Araf girdabındayım dönerim, değirmen taşı misali,
Beklerim biçare, zamandan eser yok,
Kubbede asılı ay, senin aynan misali.
Araf dediği yer zemheri kış,
Işık donar mı?, dondu ansızın,
Zaman durdu, bülbüller sustu,
Bahçemde güllerim kavruldu.
Su damlamaz oldu, gökte asılı kaldı turna.
Sonsuzluğun orta yarısı, sessiz,
Uğultusunu duyarmı insan ızdırabın
Araf dediğin yer, mengene arası yürek,
Bedenim yanar dumansız, can biçare.
Ne sana yakınım, ne sensiz.
Azad et.
Ya sal ruhumu Rahmana gönder,
Ya, bir buse ver, kendine dönder.
Muşair/Mustafa ŞERBETÇİ.
4 Ocak 2021

Şiir Teması (Konusu): Tutku

Mustafa ŞERBETÇİ Şiirleri

200 kez okundu.