Efkar Şiiri
Efkar
Sesiz Bir Sokaklarda Yanlız Yürüdüğüm ışıksız Yollarda Sesizlik Alır Beni Götürür
umutsuzluğa Ay Doğdumu Bahtsiz Yüzüme Geceler Hüzünler Vurur içime içime
Ellerim Titrer Hislerim O An Biter Efkar Başlar Kafam Hafif Dumanlı
Bir Deniz Kenarında Yıldızları izler Yanlızlığmı Gideririm Sensizliğin Yok Bir Çaresi
umutsuzluğa Kapılırım Bir An Geridömeyeksin Diye Etraf Duman Duman
Hayat Değil insanlar Yalan Dinya Gerçek insanlar Yalan.. Benim Ömrümden Alan
Fani insan....
Bazen bir yumrukta yıkacak kadar güçlü,
Bazen bir Kuş kadar güçsüzsem bir nedeni vardır...
149 kez okundu.