SÜREYYA Şiiri
SÜREYYA
SÜREYYA
Sanki,
Beyaz bir kelebek
Tül perde arkasına
Saklanmış bir Melek
Boy pos Endam dersen
Manken gibiydi
Süreyya....
O On sekizindeydi
Ben 24 dün üstünde
Her şey güllük,
Güllistanlık bir günde
Başladı aşkımız,
Bir masal perisi gibiydi
Süreyya...
Geçerken Kapalıçarşı'dan
sanırsın Brigitte Bardot gelmiş İstanbul'a
İşte Böylesine alımlı
Böylesine endamlı çok güzel bir kızdı
Süreyya,
Samatya'da bekar bir evi vardı
Tekirdağ'da Annesi ile yaşardı.
Üç saat bilemedin 5 saat
Görmesek biribirimizi
Özlerdik deliler gibi
Aramızda Ne mesafe
Ne zaman mefumu vardı
Ben çağırsam o koşar bana
O çağırsa ben koşardım ona,
Sarmaş dolaş yürürdük sokaklarda
İşte böylesine sevgi doluyduk
Aşk için yaratılmıştı
Süreyya...
Beyoğlu istiklal caddesi
Tanıdı bizi,
Eminönü halkevi sahnesi,
Şahitti Aşkımıza,
Bir rolü vardı bizim Tiyatroda,Madam Loyal.Sirk'de geçiyordu,
İki perde otururdu
Sahnede,
Ne bir tirad ne bir replik
Hiç şikayet etmezdi,
rolünün hakkını verirdi.
İyi bir Aktrist'ti
Süreyya...
Erdek Çorlu Babaeski
Tekirdağ Aydın
Cevizli.
Bütün Turneletimizde
Az mı kahrımızı çekti
Çok sabırlıydı
Süreyya...
Ben Asker Ocağı'na gittim
O Beyrut'a
Bir mektup yazmış
Çok geç ulaştı bana
Koştum ama
Yetişemedim İstasyona,
Tren Düdüğünü çaldı gitti
Kalbimden bir şeyleri aldı gitti
Şimdi nerdedir
Ne yapar bilemem
Sağmı, göçmüş mü
Bu Dünyadan
Evlimi Bekarmı
Varmı çocukları
Ama
Çok erkek bir kızdı
Süreyya
Ümit Akkartal
Kayseri Tren İstasyonu
Doğu Ekspresi 1964
117 kez okundu.