Harabe Şiiri
Harabe
Harabe bir sokak düşünün.
Her evin çökmüşlüğü yapmıştır o sokağın ismini “harabe" diye.
Her evin içine girerim ben.
Her evin içinde hiçbir şey bulamam
Evlere girdiğimde ki gibidir evlerden çıktığım çehrem.
Halimi bilendir beni anlayan.
Harabe yıllarımdır.
Evlerin içiyse kalbimin içi.
O harabe sokak ise ömrümün hepsi.
Çocukluğumdan bitmişti işim, evin duvarları yıkılıyor.
Çocukluğum benden geçti gitti, işte bir ev daha yıkılıyor.
Gençliğimi sormayın , yaklaşmayayım.
Gençliğim gençliğe bile uğramış değil.
Yaşlılığımı, teyzeliğimi , anneliğimi, neneliğimi görür müyüm bilmem.
Ben çocukken bitirdim işi.
Harabe bir sokak ki harabe.
Duvarlarında yankılanır ciğerimin inlemesi.
Evlerine girmek geçmez gönlümden.
Bekliyordur kötü sahnelerin perdeleri.
Harabe bir yürek ki harabe.
Ne yangındır, ne enkaz.
Yüreğim olmadı hiç avare.
146 kez okundu.