Elbet Bir Gün! Şiiri

Elbet Bir Gün!

İŞTE BÖYLE,
“E R Z İ N C A N L I M”.
“İŞTE BÖYLE”SEVDALIM”.
AKŞAMLAR OLMYIVERSİN,
BİR KEZ.
SENSİZLİĞİN BUĞUSU,
ÜSTÜMDE BİR MUM GİBİ,
TÜTMEYE BAŞLAR.
B U A R A D A,
BİR TARAFTA KARGASI,
DİĞER YANDA SERÇESİ,
VE
BU ÇEKİLMEZ YERİN,
EN DERYLİ YERİ,
ANILARIMIN CANLANDIĞI,
MEKANIN, ARKA BAHÇESİ.
B U,
ALIŞILMIŞ BİR DÜZENİMDİR,
B BOZULMAZ. . . !

SABAHIN İLK IŞIKLARINDA,
HERKESTEN ÖNCE,
BEN DÜŞERİM O YERE.
DAHA İLK MISRAMDA,
BİR SÖKÜNDÜR BAŞLAR,
HER SABAHKİ ,
AYNI ARKADAŞLAR.
BU ARADA,
MÜZİK DE DİNLERİM,
İLLEDE ÜFLEMELİ,
NEY.
O GÜNLER NE GÜNLERDİ,
HEY GİDİ YALANCI DÜNYA,
HEY. . . !

BİR GÖZÜM KALEMDE,
DİĞER GÖZÜM KAPIDA,
BAKIP DURURUM
HEYECANLI HEYECANLI,
BİRAZ GECİKTİĞİNDE,
KENDİ KENDİME SÖYLEMİRDİM !
“Y İ N E N E R D E K A L D I N”
“E R Z İ N C A N L I”…!

O GÜNLERDE,
HAYAT TOZ PEMBEYDİ,
DÜŞÜNEMEMİŞTİM,
YARINI.
DÜŞÜNEMEDİM,
BIYIKLARIMA AKLARIN
SAÇLARIMA KARLARIN,
BÖYLE BİRDEN BASTIRIP,
“Y A Ğ A C A Ğ I N I”,
V E H A Y A T I N B E N İ,
K O Y U N S A Ğ A R G İ B İ,
S A Ğ A C A Ğ I N I,
“D Ü Ş Ü N E M E D İ M”. . . !

BİR ARA SIKILIP,
AĞIR AĞIR,
DOLAŞIYORDUM,
ANTALYA,
LARA DA,
DÜDEN PARKI.
DİLİMDE,
ZEKİ MÜRENDEN KALMA,
ESKİ BİR ŞARKI.
DİMAĞIM AKLIM,
İSTER İSTEMEZ,
EZEL’E GİDİYORDU,
ZEKİ MÜRENSE,
ELBET BİR GÜN !
“D İ Y O R D U”. . . !

YORULMUŞTUM,
KENDİMİ,
BİR KAFEYE ZAR ZOR ATTIM,
NEFES NEFESE
İNLEYE İNLEYE,
TABİ,
BU ARADA,
ZEKİ MÜREN’İ DE,
DİNLEYE DİNLEYE.
BİR AN,
BOŞ VERİP, ES GEÇTİM
NE GAMA TAKILDIM,
NE DE TASAYA,
T A M,
YIKILMAK ÜZEREYKEN
ÇÖKÜP OTURDUM,
TEK KİŞİLİK MASAYA.
BİR ARA GÖZÜM TAKILDI
YELEVİZYONA,
H A B İ R E
ALT YAZI GEÇİYORDU
NEYMİŞ EFENDİM,
İÇKİ REKLAMLARINA,
YASAK KOYMUŞ,
R Ü T Ü K.
KENDİ KENDİM’E,
YİNE SÖYLENDİM,
“VARSIN ONLAR”
YASAK KOYSUNLAR,
BEN:
İÇMEDEN SARHOŞTUM,
H E M İ D E !
“K Ö R K Ü T Ü K”. . . !

Ali GARBİOĞLU / HATAY
R E Y H A N L I

Şiir Teması (Konusu): A N I L A R!

Ali GARBİOĞLU Şiirleri

198 kez okundu.