Yoruldum Şiiri
Yoruldum
Yoruldum
Durmadan, dinlemeden koşmaktan yoruldum.
Bazen heyecanla, bazen hüzünle, bazen sevinçle…
Bazen üzgün, bazen kırgın.
Yine de hep aynı koşuşturmadan yoruldum.
Kim bilir kalpteki yarayı?
Bazen dargın, bazen kırgın, bazen mutlu…
Anlatamazsın ki anlasınlar,
Konuşamazsın ki konuşsunlar.
Dillerden dökülen kinayeli sözlere,
Söz söylemekten bile yoruldum.
Gözlerimde ışık sönüyor,
Baktıkça çevremdeki insanlara.
Umutlarım tek tek kayboluyor,
Değer verip inandıklarımdan.
Yalnızlığın sessizliğinde,
İçimdeki fırtınalarla boğuşuyorum.
Her adımda biraz daha eksiliyorum,
Biraz daha kayboluyorum.
Yaradanın varlığına sığınıyorum,
Her olumsuzluğa şükrediyorum.
Yoruldum bu bitmeyen döngüde,
Kendimi bulmaya çalışmaktan,
Ve sürekli anlatmaktan yoruldum.
İhsan Yüksel
28.09.2024
Şiir Teması (Konusu): Şiir, kişinin kendini bulma çabası ve sürekli anlatma ihtiyacının getirdiği yorgunluğu vurgular.
173 kez okundu.