Yüküm Ay Işığı Şiiri
Yüküm Ay Işığı
YÜKÜM AY IŞIĞI
Yüküm ay ışığı
Ağaçlarda asılı gözlerim
Kahpe düzende uyku tutmaz
Yakılır yıkılır köklerim
üstünde çadırlar içine ateşler düşer
Dilim kurur su isterim ey yoldaşlar
Bir sabah parlarım kolarımla
Sen kaçarsın köşe bucak karanlıklar içinde
Ben yeniden dirilirim
Diri tut umudumu ey hayat
Yüküm ay ışığı
Yoksul yer yüzü soframın kaval sesinde
Zeytin karasına doğrar Ekmeğimi
Güneşi katık yapar
Şafak’ları içerim
Her sabah
Yüküm ay ışığı
Uzaklara sevdalanır başım
Kır çiçekleri düşlerimde
Şarkılarım toprağın bağrında
Dilim kuşlarda
Muhabbetim Yaldız’lar altında
Saklanırım bazen nar ağacında
Arılar dağıtır tozlarımı
Döl yatağıma bahar düşer
Mayıs’a elveda derim
Ve sen kalırsın gözlerimde
Birde haziran gülen yüzünde
Sımsıcak güneşler çoğaltır
Tunay akay
Şiir Teması (Konusu): Ay
246 kez okundu.