30 Yılın Hikayesi Şiiri
30 Yılın Hikayesi
Yıl, bin dokuz yüz seksendört,
Günlerden, 27 temmuz,
Hep böyle güzel günlerdi,
Umudumuz...
Söz verdik,
Dostların huzurunda,
İyi günde, kötü günde,
Hayatı paylaştık.
Kâh, evde oturduk,
Kâh, el ele sokaklarda dolaştık.
Derken canımız cansuyumuz,Şeydamız
Dünyaya geldi.
Çok geçmedi sadece 5 yıl,
9 Haziran 1991 kanı çağlayan Çağkanımızla,
Mutlandık…derken..
Görevimiz icabı, evimiz sırtımızda,
Çorlu’ya yollandık.
İyi günlerimiz geçti neşe içinde,
Kötü günler yaşadık hüzün içinde.
İyi günlerimizi unutmadık nankörlük etmeyelim,ancak!!
Kötü günler iz bıraktı,
Birbirinden beter.
Düşünceler değişti,
Anlayışlar değişti.
Nedir Dünya’daki bu hız?
Evliliğimize şahit olanlar bile göçtü,gitti dünyadan.
Analarımız,babalarımız,şu an hatırlıyamıyorum,
Acep daha kimler….
Bu âlemde artık yalnızız.
Sen, ben bir de yavrularımız..
Biri erkek, biri kız.
Âşık mı olduk?
Sevgili mi olduk?
Yoksa arkadaş mı? Dost mu?
Akıp gitti seneler, sanki bir su gibi…
İşte, otuz senenin özeti bu.
Şimdi,
Yüzlerde çizgiler oluştu, ağardı saçlar
Kısacası artık yorulduk….
Ama yine de, birbirimizden
Ayrılamaz olduk.
Şiir Teması (Konusu): GEÇMİŞİN ŞİİRLE İFADESİ
214 kez okundu.