Demlenmek Şiiri
Demlenmek
Demlenmek...
Kulağa vuruşu bile bir ağır,
Olgun, tek başına cümle edasında bir kelime.
Belli bir kıvama gelmeyi, bir oturmuşluğu,
İçine sinmişliği temsil ediyor sanki.
Nasıl da özdeş, insan olabilme vasıflarıyla...
Demini almış bir bardak çay..
İyi demlenmiş bir tabak pirinç pilavı...
Demlenmek hayatın mayası sanki.
Olmuyor bazı şeyler demlenmeden.
Çiğ geliyor çayın kokusu,
Pilav düşmüyor tane tane çataldan...
Her biri güzelleşiyor demlendikçe ve haz veriyor,
Keyif veriyor da;
Hele hele insan.!! İnsanın demini almışındaki;
Dünyaya kulak kabartmışlığına, kendinden olmayana sarılmışlığına,
Hayatın sunduğu her ne ise onu kabullenmişliğine, hazmetmişliğine..
Kısaca; "adam olmuşluğuna" doyum olmuyor insanı
Şiir Teması (Konusu): GERÇEK İNSANLIK
224 kez okundu.