SEN KİMLERE YEMSİN Şiiri
SEN KİMLERE YEMSİN
Zerre içinde, zerre olan sen
Ey nefis, bu kibir bu gurur neden!
Varlık âleminde, ne ola ki kıymetin
Topraktan geldin, bir avuç topraktır akıbetin
Aldığın verdiğin, hepsi Bir nefes
Hu de sen, her daim gerisi heves!
Gücün, kudretin nedir, bilmem ki senin
Ne işime yararsın, söyle sen benim
Neden şaşmak istersin, bilir misin yoldan
Gitmem mi sanırsın, bu süslü, püslü Handan!
Takdir-i zül Celale her daim şükret
Gayrısı ifrat, gayrısı zillet…
Sakın nisyan etme, hesap var elbet
Ne hikmetler vardır, elem bildiğin de sabret!
Olma düçar sakın, çarkı feleğe
Rabbim yaratmış sen’i Üstün, meleğe
Unutma, Bir nefestir verdiğin mola
Azığını Cem et, dağıtma, sağa sola
Dikkat et eyleme, kendini calut!
Nasibin taş olur, rakibin Davut
Nazar eyle, akıl işi mi bu alem
Acziyetini bil, her şeyi yazmaz ki kalem
Düşün ki sen, mahlukat-ı eşrefsin
Düşün ki sen, fani değil ebed’sin!
Bilirim aslında, sen ne için yanarsın
Fıtratın su kesmez, kevserler’de kanarsın
Çünkü sen, bu alem için doğmadın
Biraz sabreyle, menzile daha varmadın!
Zor gelir bilirim, sabırsız olma
Gerçeği unutup, rüyaya dalma!
Gel ne olur, kendini de beni de yakma
Nazar eyle alem’i kör gözle bakma!
Seni yaratan var, neyindir noksan
Toprağın üstüne değil, altına bir baksan!
Sonunu akleden, tek varlık sensin
Tenin börtü böceğe, Sen kimlere yemsin!
Ey Gül Kitabından
Şiir Teması (Konusu): İNSAN
178 kez okundu.