Buğday Şiiri
Buğday
BUĞDAY:
Ovanın içinde yolun iki tarafında buğday tarlaları.
Rengini güneşten almış, altın sarısı
insanlıktan önce yeryüzüne gelmiş buğday taneleri.
Bu kılçıklı başaklar esintiyle yeşilin okyanusunda altın sarısı dalgalarıyla ne kadar da dimdik, ne kadar da bilge, sırlarıyla.
Buğday, topraga atılan tek tohumdur, filizlenir, başı dik, ışığa selam verir başak olur, içinde onlarca sı.
Verilen suyu içtikçe, güneşin rengine bürünür ve olgunlaşır.
Kendisine verilen emeği bilir, saygılıdır toprağa, boynu bükülür.
Gün gelir un olur, sofralarda yemek,
İnsan bedeninde vitamin, bağışıklık hücrelerine güç verir ve toprağa geri döner türlerinin özünde tekrar yaşam bulur.
Ey bu dünyanın duyan kulakları, doyduğunla yetin, bırak dövüşmeyi al, ver, bil bölüşmeyi.
Yüreklerimizin tarlasında sevgi başakları büyüsün.
Sevgi taneleriyle dünyanın sofrasında lezzet olalım.
Ve zamanı geldiğinde, içinde yaşanılan gezegenin koynunda renga renk çiçek açıp, sevgiyi çoğaltalım!
Sevgiler güzel olan her şeye ve herkese!
Mehmet Gök. Kampot
Şiir Teması (Konusu): Buğday
186 kez okundu.