Kendime Ait Bir Yalnızlık Şiiri

Kendime Ait Bir Yalnızlık

Ben, yalnızlığın ve tek tenhalığın verdiği duyguyla
Duygusal düşünür dururum...
Sonra sen gelirsin aklıma,
Senin varlığınla kuvvet bulurum.

İyi ki varsın.
Sen olmasan, kim anlardı Sidar’ı?
Kimsecikler anlamaz beni...
Ya ben anlatamıyorum kendimi,
Ya da beni tanıyanlar
Beni tanıdığını zannediyor.

Beni...
Her zerremi, her hücremi bilen,
Az sayılı insanlardansın.