İkramlık Şiir Şiiri
İkramlık Şiir
Çocukluğumun ozanı
Konuk oldu kulağıma
Büyülemiş sözlerini
Vurdu kalbimin zarına
Büyüyüp de varam dedim
Dertli ozanın yanına
Çocuksun ya anlamazlar
Konuşsan seni duymazlar
Büyükler bilir herşeyi
Seni adamdan saymazlar
Ozan hissetmiş olmalı
Sesinde verdi ikramı
Görmek gerekmez yüzünü
Ağırlarsan her sözünü
Perdeler kalkar aradan
Açık tutsan kalp gözünü
Şiir sazla güzelleşti
Benim gönlüme yerleşti
İkramını unutmadım
Nur içinde yat ozanım
Kalemim sazına borçlu
Naçizane döktürüyor
Sen kadar olmaz elbette
O çocuk senle büyüyor
Yerini almak ne cüret
Tanışmadık beni affet
İkramın tadı dilimde
Buluşalım o iklimde
Büyümüşlüğüm var artık
Tutamaz beni hiç kimse
Bu bestem sana ozanım
Ulaşır belki selamım
Şiir Teması (Konusu): Yas
180 kez okundu.