Şehir, Akşam ve Işıklar şiiri, Eren Yusuf şiirleri

Şehir, Akşam ve Işıklar Şiiri

Şehrin ortasından geçen bulvar
Bulvarın hemen kenarında
Hafifçe yükselen geniş kaldırımda
Ağır adımlarla yürüyorum.

Yakınlaştıkça artan sesleriyle
Ana yolda,
Hemen yanımdan,
Araçlar geçiyor zaman zaman
Akşamı, ışığa boğan farlarıyla.

Bulvara bakan,
Geniş kaldırıma bitişik binalar...
Büyükleri, küçükleri ve büfeleriyle
Kimi hâlâ açık
İçerisi aydınlık, camları parlayan iş yerlerinde
Tek tük müşteriler...
Yürürken gözüm ilişiyor camlara.

Mevsim kış değil ama,
Kulağımda, zihnimde
"Tum-lâ nejj..."
Candan Erçetin'in yorumuyla,
Sakin, saran bir ritimde...
Her yerde kar var yani...
Hüzünlü, büyüleyici ezgiler akıyor
Fransızca'sıyla, Türkçe'siyle.

Bizim sokağa doğru,
Bulvara dik inen caddeye vardım.
Yine o söz:
Her yerde kar var.
İster istemez,
İnsanı, kendi içine çeken.

Düşüncelerle adım adım
Karanlığın huzur verici sessizliğinde
Eve doğru...
Dolunaylı bir gecede yürüyorum.
Yer yer, ışık seli gibi
Yıldızlı gökyüzü, geceye ve bana
Arkadaşlık ediyor.

Hiç esinti yok havada.
Caddeyi, sokağın kestiği yerde,
Yokuştayım...
Bazen içerden gelen seslerle ---
Bir şeyler devrilmiş, düşmüş gibi ---
Evlerden, gürültüler yükseliyor.

Kimi pencereleri de epeydir aydınlık, belli
Bahçe duvarları, sokakla caddeye
Sınır olmuş...
Nefes alıp veren,
Canlı, hayat dolu,
Tek katlı, kiremit çatılı evlerin arasında,
Akşamın huzur dolu anlarındayım.

Evlerin arasında yürürken
Sessizlikte yankılanır gibi
Dışarıya taşan sesler:
Hitaplar, seslenmeler, bağrışmalar
Bir an
Gecenin sessizliğinde, evlerden.

Bahçe duvarlarının dibinde
Yüksek ve sık otların arasından
Ara sıra kirpi hışırtıları.
Akşam ilerlerken.

Kısık sarı ışıkla aydınlanmış mutfağında,
Önü demirli açık pencereye eğilmiş
Sokaktaki komşularıyla sohbet ediyor:
R.... Teyze.
Sarı ve solgun benzi,
Güldüğünde --- inci gibi parlayan
İri porselen dişleriyle...
Köşede, onun evinin önündeyim.

Acelem yok. Telaşım da yok.
Tevekkülle yürüyorum
Birazdan eve varacağım, inşaallah.
Aşağıda, ana yoldan gelen araç sesleri...
Akşam vakti yokuşu çıkmaktayım.

Direklerinde lambaların aydınlattığı sokağımızda,
Yalnızlığıma gecenin sakinliği eşlik ediyor.
Evin --- açık mavi boyalı bahçe kapısına varıyorum.
Dinlenmiş gibi...
Melankoli olsa da hüzün olsa da
Yaşamın keyfini hissediyorum.
Nefes alıp verirken,
Bütün varlığımda huzur var.
Geceyi, karanlığı, yaşamı
Bir bir zihnimden geçirerek,
Düşünürken.

Yayınlanma: 24.09.2025 01:30
Düzenleme: 23.09.2025 21:05

Şiir Teması (Konusu): Akşam, Gökyüzü, Yıldızlar, Ay, Şehir, Mahalle unsurlarıyla akşam vakti şehirde gündelik yaşamdan hissedişlerle bir kesit...

Eren Yusuf Şiirleri

Şiiri Paylaşın

Şehir, Akşam ve Işıklar Şiiri