Son Bahar şiiri, Ferhat Karahan şiirleri

Son Bahar Şiiri

Gözlerin bir yazdı, içimi ısıtan,
Ama sözlerin sonbahar gibi soğutan.
Ellerin bir rüzgâr, esip geçtiler,
Ben hâlâ aynı yerde, seni bekleyen.

Sonbahar gibi düştüm, savruldum,
Rüzgarınla kayboldum, yok oldum.
Sen bahara yürürken, ben kaldım,
Sarı yapraklar gibi unuttun.

Bir kahve kokusunda hatıran saklı,
Şimdi her yudumda gözlerin aklımda.
Gülüşün bir melodi, aklımda çalan,
Ama artık eski şarkılar gibi solan.

Sonbahar gibi düştüm, savruldum,
Rüzgarınla kayboldum, yok oldum.
Sen bahara yürürken, ben kaldım,
Sarı yapraklar gibi unuttun.

Belki bir gün döner misin,
Eski günleri özler misin?
Ama ben çoktan kışa döndüm,
Son yaprak da düştü gönlümden…

Sonbahar gibi bittin, tükendin,
Beni unutup bahara döndün.
Ama bil ki her rüzgâr estiğinde,
Adını fısıldar sarı yapraklar…

2024_sevgisiz şehir_Tahran