Zincir Vurulmaz şiiri, Muhammed Mustafa Özcan şiirleri

Zincir Vurulmaz Şiiri

Dost bağında bülbül oldum,
Ağlarım da güle durmam.
Zalım felek el bağladı,
Serimi de yele vermem.

Kara toprak yâr eyledim,
Gök kubbeyi çar eyledim,
Yedi iklim arşınladım,
Hak yolundan geri dönmem.

Zindan mıdır dârımız ki?
Meydan bizim, varımız ki!
Bir can için korkan gelsin,
Biz ölmeden ölmez bizden.

Suyum akar çağlayanlar,
Yolum yatar ağlayanlar,
Zalim bize pusu kursa,
Kendini bağlayanlar.

Gör ki dostum, dem eriyor,
Mazlumun ahı yürüyür,
Her bir zincir pas tutuyor,
Zulmün kökü kuruyur!

Yayınlanma: 06.02.2025 20:08
Düzenleme: 06.02.2025 20:07

Şiir Teması (Konusu): Bu şiirin konusu, zulme karşı direniş, adaletin arayışı ve özgürlüğün savunulmasıdır. Şair, zorluklar ve baskılar karşısında yılmayan bir duruş sergileyerek, özgürlük ve hak mücadelesinin önemini vurgular. Şiir, haksızlıkların, zulmün ve baskının geçici olduğunu, bir gün adaletin zafer kazanacağını ifade eder. Aynı zam

Muhammed Mustafa Özcan Şiirleri

Şiiri Paylaşın

Zincir Vurulmaz Şiiri