GÖLGESİZLİĞİN SIĞIRTMACI Şiiri
GÖLGESİZLİĞİN SIĞIRTMACI
Gölgelerin boşluğunda gizlenirken sisli bedenler,
Kurtuldu bir ayna köhne evlerin gergefinden,
Bir mimozanın bıkkınlığı karıştı aynanın özüne,
Ayna kalktı ayağa,yapay bir cesaret verdi insanların tözüne,
İnsan ayağa kalkmaya çalışırken düştü gölgelerin dehlizine,
Çınlamalarla sâdır olan bir belirsizliği berkiterek sesinde,
Bir çınar ağacının gölgesinde yelkovanlarla söyleşti,
''Zamanın zamansızlığı hangi ânın burcunda bitecek ? diye haykırdı insan,
Yelkovanlar insanın feryadını duyunca karıştılar aynalara,
İnsanın söyleştiği yelkovanlar hangi aynalardı?
İnsan yelkovanları ararken gölgelerin dehlizinden bir ormana vardı,
Ormanda inançlı bir sığırtmaç,gölgesiyle tırnaklarını oyuyordu,
İnsan tırnaklarını gölgesiyle oyan sığırtmaca yelkovann yerini sordu,
'' Zamanın zamansızlığı sen gölgenden sıyrıldığında bitecek'' diye karşılık verdi sığırtmaç,
İnsan ormandan çıkıp gölgesinin âfâkî boşluğuna gizlendi...
Şiir Teması (Konusu): Soyut Şiir
95 kez okundu.