Doldurulan Kalemler Şiiri
Doldurulan Kalemler
Yıldızları koparıp doldurur kalemine
Kargalar uyandı şafakta, ses etmediler
Uyandırmadan geçtiler güneşi
Soğuğuna sarıldı sıkıca sabahların
Yaktığında o sigarasını, boğardı bir kaç anıyı
Rüzgarlar geçtiler, toprağın üstünde süzülerek
Boş kalmış yanaklarıyla bir kadının çığlığı
Soyunurken, içinde kahkalarıyla etten zindanların
Uyandırmadan geçtiler, sokakta çürüyen leşi
Koparılmış onuruyla soyundu kalbini örterek
Duvara yaslandı uyandırmadan güneşi
Ses etmediler ismi olmayan ölüler
Vurulurken kadın gözlerindeki çocuk uyanmasın
Onun izini de silerdi tüfekler duyulursa çığlığı
Ruhundaki çocuklar ölülerin, dünyayı adımlar
Her biri kalemlere doldurulmuş, koparılan yıldızlar.
Şiir Teması (Konusu): Aşk
99 kez okundu.