Gecenin Karanlığı Şiiri
Gecenin Karanlığı
Gece karanlığında ılık esen bir rüzgar buz kesiyor adeta üşüyorum
Sessizliği bozan içten içe Sessiz çığlıklar duyuyorum acı acı çaresiz insanların duyulmayan feryadı
saat gece yarısı ve ben hala üşüyorum karanlık bütün kötülükleri örtmüş göz gözü görmüyor sanki hayat sorunsuz ve herşey yolunda gibi anlamıyorum
gecemi gizledi tüm derdi kederi yoksa umursamaz insanların bahanesimiydi gecenin örtmesi tüm kötülükleri gece dönünce gündüze karanlık güneşin parlayışıyla eriyince buz gibi örttüğü ne varsa apaçık dökülecek ortaya
Ve şimdi saat gündüz görüyorum herşeyi üşümüyorum artık geceyi inleten o acı acı sessiz çığlıkların sahibini arıyorum çaresizce düşünüyorum da
Neydi onu ağlatan
Kerem sal
Şiir Teması (Konusu): Vicdanın sesi
179 kez okundu.