Bütün Evlerin En Kusursuz Hatasıdır Baba Şiiri
Bütün Evlerin En Kusursuz Hatasıdır Baba
Bir evi düşün,
çatısı göğe bakan bir sığınak,
duvarları çocuk sesinden yapılmış.
Bir yanlışlıkla başlanmış dünyaya,
ve Tanrı aceleyle bırakmış elinden insanı.
Bütün evlerin en kusursuz hatasıdır baba.
Çünkü varlığıyla düzelmez hiçbir şey,
yokluğuyla da tamamlanmaz.
Ben bazen sabahı dinlerim
kahve kokusuna karışmış suskunluğu.
Bir kapı kapanır,
sonra herkes eski haline döner,
yalnız bir oda hariç.
Kış, devletin en iyi fikridir der biri;
çünkü herkes içeri girer,
ve hiçbir şey konuşulmaz.
Babanın yüzü pencereye çarpar,
cam buğulanır,
ve dünya o anda biraz eksilir.
İnsan, dalgın bir belgedir kendisiyle hayat arasında.
İmzası okunmaz,
parmak izi ıslaktır.
Bir hata yapılır doğarken,
ve herkes onun sonucunu yaşar.
Yine de,
her şeyin sonunda bir çocuk kalır içeride,
dizlerinde yarasıyla,
duvarlara "dönerim" diye yazan.
Ama dönmek
bazen mümkün değildir artık.
Sonra, babam öldü bir Sonbahar günü.
Yağmur yağmadı, ama hava onun gibiydi
ağır, eksik, toprak kokusu.
Evde bir sandalye boş kaldı o günden beri.
Annem sustu,
ben büyüdüm sanıldı.
Oysa her sabah aynı kapıya bakıyorum hâlâ,
gelmeyen bir sesi bekler gibi.
Hayat eve dönmekmiş diyorlar,
ama hangi eve?
Bir sokak adını değiştirir,
bir insan gölgesini.
O ev, artık bir başkasının nefesiyle dolu.
Yine de, içimde bir masa hep hazır,
iki tabak, iki bardak,
birine su koymam hâlâ.
Belki gelir.
Belki hiçbir şey gelmez.
Devlet, kış kadar uzak bir kelime bana.
Tanrı, babamın yüzünde kaldı sanki
hem sevgi, hem korku gibi.
Ve insan,
adını unutan bir çocuk kadar savunmasızdır.
Dönemez, affedemez, ama bekler.
Çünkü baba -
bütün evlerin en kusursuz hatasıdır.
Yanlış ama gerekli.
Eksik ama kalıcı.
Bir suskunluk kadar doğru,
bir fotoğraf kadar ölümsüz.
Sabit Süreyya SİRER
https://www.youtube.com/watch?v=Ppt9LkDDugw
Şiir Teması (Konusu): Babaya özlem...
45 kez okundu.