Yüküm Ay Işığı şiiri, Karma Arşiv şiirleri

Yüküm Ay Işığı Şiiri

YÜKÜM AY IŞIĞI

Yüküm ay ışığı
Ağaçlarda asılı gözlerim
Kahpe düzende uyku tutmaz
Yakılır yıkılır köklerim
üstünde çadırlar içine ateşler düşer
Dilim kurur su isterim ey yoldaşlar
Bir sabah parlarım kolarımla
Sen kaçarsın köşe bucak karanlıklar içinde
Ben yeniden dirilirim
Diri tut umudumu ey hayat

Yüküm ay ışığı
Yoksul yer yüzü soframın kaval sesinde
Zeytin karasına doğrar Ekmeğimi
Güneşi katık yapar
Şafak’ları içerim
Her sabah

Yüküm ay ışığı
Uzaklara sevdalanır başım
Kır çiçekleri düşlerimde
Şarkılarım toprağın bağrında
Dilim kuşlarda
Muhabbetim Yaldız’lar altında
Saklanırım bazen nar ağacında
Arılar dağıtır tozlarımı
Döl yatağıma bahar düşer
Mayıs’a elveda derim
Ve sen kalırsın gözlerimde
Birde haziran gülen yüzünde
Sımsıcak güneşler çoğaltır
Tunay akay

Yayınlanma: 21.08.2024 21:27
Düzenleme: 22.08.2024 00:31

Şiir Teması (Konusu): Ay

Karma Arşiv Şiirleri

Şiiri Paylaşın

Yüküm Ay Işığı Şiiri