Karanlıkta Bilmeceler… şiiri, İsimsiz Şair şiirleri

Karanlıkta Bilmeceler… Şiiri

Ben sahte cennetimin bahçesinde beyhude kendimi ararken,
O malum besteyle gelen meltemi karşılayabilir ancak bu yürek,
Tüm nefsimi sarıp sarmalayan, belli ki gülüşünden esinlenen,
Ve belli ki bahar kokulu saçlarının arasından süzülen,

Tüm bu baskın notaların lezzetli tınıları içerisinde,
Doğrusu muafım işte, tarifsiz gözlerine kilitlendiğim an,
Kendimden, kaderden, mekandan ve zamandan,
Doğrusu vicdan, korku ve yoğun titreme nöbetlerinde…

Korkuyorum çünkü O beni de yarattı herkes gibi,
Belki biraz Kendi’nden, lakin ekseriyetle çamur, et ve kemikten,
Biliyorum noksanlarım çok ve de ne haddime olmak Yusuf gibi,
Titriyorum çünkü Sen… Çünkü Sen…

Karanlıkta bilmeceler…
İşte en belirgin teması buydu sanki şarkımızın...
Sonsuz bir arafta yüzen alt üst olmuş düşünceler...
Bir tarafta piyanomun toz tutmuş notalarından yükselen Ezgiler…