Kağızman Maralı şiiri, Karma Arşiv şiirleri

Kağızman Maralı Şiiri

Nasıl methedeyim bu güzel kızı
Yeşil Kağızmanın Maralı bu kız
Çeşminde nehir var, yürekte sızı
Feleğin okuyla yaralı bu kız

Müjganı peykandır kaşları keman
Gözleri yazıyor katlime ferman
Biçare gönlüme ondadır derman
Oysaki olmuyor oralı bu kız

Selviyi çatlatır incedir beli
Oğulun balından tatlıdır dili
Raks eder havada saçının teli
Perçemi yüzüne taralı bu kız

Ay ile arkadaş, yıldızdan yüce
Güneş gibi parlar karanlık gece
Sandım ki kıralım o da bir Ece
Gönül Sarayından aralı bu kız

Kaderime boyun büker dururum
Gözlerimden yaşlar döker dururum
Her gün ciğerimi söker dururum
Sözleri uyuşmaz saralı bu kız

Asaleti yüce sultandır soyu
Peşinden gezdirdi bir ömür boyu
Bana çok gördü Düğünü toyu
Hüseyin’im fakir paralı bu kız

Hüseyin Arslan